Format kodu bajtowego Dalvik

Projekt ogólny

• Model maszyny i konwencje wywoływania mają na celu w przybliżeniu naśladować typowe rzeczywiste architektury i konwencje wywoływania w stylu C:
  • Maszyna działa na podstawie rejestru, a ramki są ustalane w ramach rozmiaru w momencie ich tworzenia. Każdy element składa się z określonej liczby rejestrów (określonych przez metodę) oraz wszelkich danych pomocniczych potrzebnych do wykonania metody, takich jak (ale nie tylko) licznik programu i odwołanie do pliku .dex zawierającego metodę.
  • Gdy są używane do wartości bitowych (takich jak liczby całkowite i liczby zmiennoprzecinkowe), rejestry mają 32 bity szerokości. Pary sąsiednich rejestrów są używane w przypadku wartości 64-bitowych. Nie ma wymagań dotyczących wyrównania par rejestrów.
  • Gdy są używane do odwołań do obiektów, rejestry są wystarczająco szerokie, aby pomieścić dokładnie jedno takie odwołanie.
  • W ujęciu bitowym (Object) null == (int) 0.
  • N argumentów metody trafia w kolejności do ostatnich N rejestrów ramki wywołania metody. Argumenty szerokie zajmują 2 rejestry. Metody instancji otrzymują jako pierwszy argument odniesienie do this.
• Jednostka pamięci w strumieniu instrukcji to 16-bitowa liczba bez znaku. Niektóre bity w niektórych instrukcjach są ignorowane / muszą być równe 0.
• Instrukcje nie są bezpodstawnie ograniczone do określonego typu. Na przykład instrukcje, które przenoszą 32-bitowe wartości rejestrów bez interpretacji, nie muszą określać, czy przenoszą wartości całkowite, czy zmiennoprzecinkowe.
• W przypadku odwołań do ciągów znaków, typów, pól i metod są osobno wyliczane i indeksywane pule stałych.
• Dane bitowe są reprezentowane w strumieniu instrukcji.
• W praktyce rzadko zdarza się, aby metoda potrzebowała więcej niż 16 rejestrów, a potrzeba większej liczby niż 8 rejestrów jest dość powszechna, dlatego wiele instrukcji jest ograniczonych do adresowania tylko pierwszych 16 rejestrów. W miarę możliwości instrukcje pozwalają na odwołania do pierwszych 256 rejestrów. Ponadto niektóre instrukcje mają warianty, które umożliwiają znacznie większą liczbę rejestrów, w tym parę instrukcji catch-all move, które mogą adresować rejestry w zakresie v0–v65535. W przypadku, gdy wariant instrukcji nie jest dostępny do adresowania żądanego rejestru, zawartość rejestru powinna zostać przeniesiona z pierwotnego rejestru do niskiego rejestru (przed operacją) lub z niskiego rejestru wyników do wysokiego rejestru (po operacji).
• Istnieje kilka „pseudoinstrukcji”, które służą do przechowywania danych ładunku o zmiennej długości, do których odwołują się zwykłe instrukcje (na przykład fill-array-data). Takie instrukcje nigdy nie mogą być napotkane podczas normalnego przepływu wykonania. Dodatkowo instrukcje muszą znajdować się w parzystych przesunięciach bajtowych kodu bajtowego (czyli wyrównane co 4 bajty). Aby spełnić to wymaganie, narzędzia do generowania dex muszą emitować dodatkową instrukcję nop jako spacer, jeśli w przeciwnym razie instrukcja nie byłaby wyrównana. Na koniec, choć nie jest to wymagane, większość narzędzi emituje te instrukcje na końcu metod, ponieważ w przeciwnym razie konieczne byłyby dodatkowe instrukcje.
• Podczas instalacji w działającym systemie niektóre instrukcje mogą zostać zmienione, co spowoduje zmianę ich formatu w ramach optymalizacji łączenia statycznego w czasie instalacji. Umożliwi to szybsze wykonanie po ustaleniu powiązania. Sugerowane warianty znajdziesz w dokumentacji formatów instrukcji. Słowo „sugerowane” jest używane z powodu zaleceń; nie jest konieczne wdrażanie tych zaleceń.
• Składnia i mnemotechnika zrozumiała dla człowieka:
  • kolejność argumentów: najpierw docelowy, a potem źródłowy;
  • Niektóre kody operacji mają sufiks nazwy, który rozstrzyga niejednoznaczność i wskazuje typy, na których działają:
    • Ogólne 32-bitowe opkody nie są oznaczone.
    • 64-bitowe opkody ogólne mają przyrostek -wide.
    • Kody operacji związane z danym typem mają przyrostek z nazwą typu (lub jego prostą skrótową nazwą), np. -boolean, -byte, -char, -short, -int, -long, -float, -double, -object, -string, -class, -void.
  • Niektóre op-kody mają przypisany przyrostek, który pozwala odróżnić operacje identyczne pod względem działania, ale różniące się układem instrukcji lub opcjami. Te przyrostki są oddzielone od nazw głównych za pomocą ukośnika („/”) i istnieją głównie po to, aby zapewnić jednoznaczne mapowanie z stałymi w kodzie, który generuje i interpretuje pliki wykonywalne (czyli aby zmniejszyć niejednoznaczność dla ludzi).
  • W opisach szerokość wartości (np. zakres stałej lub liczba rejestrów, do których można się odwoływać) jest podkreślona przez użycie znaku na 4 bity szerokości.
  • Na przykład w instrukcji „move-wide/from16 vAA, vBBBB”:
    • „move” to podstawowy kod operacji wskazujący podstawową operację (przesuń wartość rejestru).
    • „wide” to sufiks nazwy wskazujący, że działa ona na danych o szerokości 64 bitów.
    • „from16” to sufiks kodu operacji, który wskazuje wariant mający jako źródło 16-bitowe odwołanie do rejestru.
    • „vAA” to rejestr docelowy (wynikający z operacji; znowu, zasada jest taka, że argumenty docelowe zawsze występują jako pierwsze), który musi znajdować się w zakresie v0–v255.
    • „vBBBB” to rejestr źródłowy, który musi znajdować się w zakresie v0–v65535.
• Więcej informacji o różnych formatach instrukcji (wymienionych w sekcji „Operacja i format”) oraz o składni instrukcji znajdziesz w dokumentacji formatów instrukcji.
• Aby dowiedzieć się więcej o tym, jak kod bajtowy pasuje do szerszego obrazu, zapoznaj się z dokumentem dotyczącym formatu pliku .dex.

Podsumowanie zestawu kodu bajtowego

Opcje i format	Mnemotechnika / składnia	Argumenty	Opis
00 10x	nie		Cykle odpadów. Uwaga: pseudoinstrukcje zawierające dane są oznaczane tym kodem operacji. W tym przypadku najwyższy bajt jednostki kodu operacji wskazuje charakter danych. Poniżej znajdziesz sekcje „Format packed-switch-payload”, „Format sparse-switch-payload” i „Format fill-array-data-payload”.
01 12x	move vA, vB	A: rejestr docelowy (4 bity) B: rejestr źródłowy (4 bity)	Przenoszenie zawartości jednego rejestru nieobiektowego do innego.
02 22x	move/from16 vAA, vBBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: rejestr źródłowy (16 bitów)	Przenoszenie zawartości jednego rejestru nieobiektowego do innego.
03 32x	move/16 vAAAA, vBBBB	A: rejestr docelowy (16 bitów) B: rejestr źródłowy (16 bitów)	Przenoszenie zawartości jednego rejestru nieobiektowego do innego.
04 12x	move-wide vA, vB	A: para rejestrów docelowych (4 bity) B: para rejestrów źródłowych (4 bity)	Przenoszenie zawartości jednej pary rejestrów do drugiej. Uwaga: przejście z vN do vN-1 lub vN+1 jest legalne, więc implementacje muszą zapewnić, aby obie połowy pary rejestrów były odczytywane, zanim cokolwiek zostanie zapisane.
05 22x	move-wide/from16 vAA, vBBBB	A: para rejestrów docelowych (8 bitów) B: para rejestrów źródłowych (16 bitów)	Przenoszenie zawartości jednej pary rejestrów do drugiej. Uwaga: uwagi dotyczące implementacji są takie same jak w sekcji move-wide powyżej.
06 32x	move-wide/16 vAAAA, vBBBB	A: para rejestrów docelowych (16 bitów) B: para źródeł rejestrów (16 bitów)	Przenoszenie zawartości jednej pary rejestrów do drugiej. Uwaga: uwagi dotyczące implementacji są takie same jak w sekcji move-wide powyżej.
07 12x	move-object vA, vB	A: rejestr docelowy (4 bity) B: rejestr źródłowy (4 bity)	Przenoszenie zawartości jednego rejestru zawierającego obiekty do innego.
08 22x	move-object/from16 vAA, vBBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: rejestr źródłowy (16 bitów)	Przenoszenie zawartości jednego rejestru zawierającego obiekty do innego.
09 32x	move-object/16 vAAAA, vBBBB	A: rejestr docelowy (16 bitów) B: rejestr źródłowy (16 bitów)	Przenoszenie zawartości jednego rejestru zawierającego obiekty do innego.
0a 11x	move-result vAA	A: rejester docelowy (8 bitów)	Przesuń jednowyrazowy wynik niebędący obiektem z najnowszego invoke-kind do wskazanego rejestru. Musisz to zrobić jako instrukcję bezpośrednio po elemencie invoke-kind, którego wynik (jednowyrazowy, nieobiektowy) nie powinien być ignorowany. Niedozwolone jest umieszczanie go w innym miejscu.
0b 11x	move-result-wide vAA	A: para rejestrów docelowych (8 bitów)	Przesuń wynik podwójnego słowa z ostatniego invoke-kind do wskazanej pary rejestrów. Należy to zrobić zgodnie z instrukcją bezpośrednio po invoke-kind, której (podwójne słowo) wyniku nie należy ignorować. W żadnym innym miejscu nie jest to dozwolone.
0c 11x	move-result-object vAA	A: rejester docelowy (8 bitów)	Przesuń obiekt z wynikiem ostatniego wywołania funkcji invoke-kind do wskazanego rejestru. Należy to zrobić zgodnie z instrukcją, bezpośrednio po instrukcji invoke-kind lub filled-new-array, której wynik (obiekt) nie ma być ignorowany. W innym miejscu nie jest to dozwolone.
0 d 11x	move-exception vAA	A: rejester docelowy (8 bitów)	Zapisuje właśnie wyjątek do podanego rejestru. Musi to być pierwsza instrukcja dowolnego przetwarzacza wyjątków, którego wychwycony wyjątków nie należy ignorować. Ta instrukcja musi występować tylko jako pierwsza instrukcja przetwarzacza wyjątków. W żadnym innym miejscu nie jest ona prawidłowa.
0e 10x	return-void		Powrót z metody void.
0f 11x	return vAA	A: rejestr zwracanej wartości (8 bitów)	Zwracanie wartości z metody o jednolitej szerokości (32 bity), która zwraca wartość niebędącą obiektem.
10 11x	vAA na poziomie zwrotu	A: zwracana wartość w parze rejestrów (8 bitów)	Zwracanie wartości z metody zwracającej wartość o podwójnej szerokości (64-bitowej).
11 11x	return-object vAA	A: rejestr zwracanej wartości (8 bitów)	Zwracanie wartości z metody zwracającej obiekt.
12 11n	const/4 vA, #+B	A: rejestr docelowy (4 bity) B: liczba całkowita ze znakiem (4 bity)	Przeniesienie podanej wartości dosłownej (rozszerzonej o 32 bity) do określonego rejestru.
13 21 s	const/16 vAA, #+BBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: liczba całkowita ze znakiem (16 bitów)	Przeniesienie podanej wartości dosłownej (rozszerzonej o 32 bity) do określonego rejestru.
14 31i	const vAA, #+BBBBBBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: dowolna stała 32-bitowa	Przesuń podany literał do wskazanego rejestru.
15 21 h	const/high16 vAA, #+BBBB0000	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: liczba całkowita ze znakiem (16 bitów)	Przesuń podany dosłowny ciąg znaków (rozszerzony do 32 bitów na prawo) do określonego rejestru.
16 21	const-wide/16 vAA, #+BBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: liczba całkowita ze znakiem (16 bitów)	Przeniesienie podanej wartości dosłownej (rozszerzonej o 64 bity) do określonej pary rejestrów.
17 31i	const-wide/32 vAA, #+BBBBBBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: liczba całkowita ze znakiem (32 bity)	Przeniesienie podanej wartości dosłownej (rozszerzonej o 64 bity) do określonej pary rejestrów.
18 51 l	const-wide vAA, #+BBBBBBBBBBBBBBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: dowolna stała o podwójnej szerokości (64-bitowa)	Przeniesienie podanej wartości dosłownej do określonej pary rejestrów.
19 21h	const-wide/high16 vAA, #+BBBB000000000000	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: liczba całkowita ze znakiem (16 bitów)	Przesuń podany dosłowny ciąg znaków (rozszerzony o 64 bity na prawo) do określonej pary rejestrów.
1a 21c	const-string vAA, string@BBBB	A: rejestrator docelowy (8 bitów) B: indeks ciągu znaków	Przenoszenie odwołania do ciągu znaków określonego przez dany indeks do podanego rejestru.
1b 31c	const-string/jumbo vAA, string@BBBBBBBB	A: rejestrator docelowy (8 bitów) B: indeks ciągu znaków	Przenoszenie odwołania do ciągu znaków określonego przez dany indeks do podanego rejestru.
1c 21c	const-class vAA, type@BBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: indeks typu	Przenoszenie odwołania do klasy określonej przez podany indeks do wskazanego rejestru. W przypadku wskazanego typu prymitywnego przechowywana jest tutaj odwołanie do zdegenerowanej klasy typu prymitywnego.
1d 11x	monitor-enter vAA	A: rejestr referencyjny (8 bitów)	Przejmij monitor wskazanego obiektu.
1e 11x	monitor-exit vAA	A: rejestr referencyjny (8 bitów)	Zwolnij monitorowanie wskazanego obiektu. Uwaga: jeśli ta instrukcja musi wyjąć wyjątek, musi to zrobić tak, jakby komputer już przeszedł tę instrukcję. Możesz sobie wyobrazić, że instrukcja jest (w pewnym sensie) wykonywana, a wyjątek jest zgłaszany po tej instrukcji, ale zanim kolejna instrukcja zostanie wykonana. Ta definicja umożliwia metodzie użycie uniwersalnego monitora do czyszczenia (np. finally) blokowanie jako czyszczenie monitora dla tego bloku jako sposób na obsługę dowolnych wyjątków, które mogą zostać rzucone z powodu historycznego wdrożenia Thread.stop(), przy jednoczesnym zarządzaniu prawidłową higieną monitora.
1f 21c	check-cast vAA, type@BBBB	A: rejestr z odniesieniem (8 bitów) B: indeks typu (16 bitów)	Wywołaj ClassCastException, jeśli odwołania w danym rejestrze nie można rzutować na wskazany typ. Uwaga: ponieważ A musi zawsze być odwołaniem (a nie wartością prymitywną), podczas wykonywania programu wystąpi błąd (czyli zostanie rzucone wyjątek), jeśli B będzie odnosić się do typu prymitywnego.
20 22 °C	instance-of vA, vB, type@CCCC	A: rejestr docelowy (4 bity) B: rejestr z wartością odniesienia (4 bity) C: indeks typu (16 bitów)	Zapisz w danym rejestrze docelowym 1, jeśli wskazane odwołanie jest wystąpieniem danego typu, lub 0, jeśli nie. Uwaga: ponieważ B musi być zawsze odwołaniem (a nie wartością prymitywną), zawsze spowoduje to zapisanie wartości 0, jeśli C odnosi się do typu prymitywnego.
21 12x	tablica o długości vA, vB	A: rejestr docelowy (4 bity) B: rejestr z odniesieniem do tablicy (4 bity)	Przechowuj w danym rejestrze docelowym długość wskazanej tablicy w elementach
22 21c	new-instance vAA, type@BBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: indeks typu	Utwórz nową instancję wskazanego typu, przechowując odwołanie do niej w miejscu docelowym. Typ musi odwoływać się do klasy niebędącej tablicą.
23 22c	new-array vA, vB, type@CCCC	A: rejestr docelowy (4 bity) B: rejestr rozmiaru C: indeks typu	Tworzy nową tablicę o wskazanym typie i rozmiarze. Typ musi być typu tablica.
24 35c	wypełniona-nowa-tablica {vC, vD, vE, vF, vG}, typ@BBBB	A: rozmiar tablicy i liczba argumentów (4 bity) B: indeks typu (16 bitów) C..G: rejestry argumentów (po 4 bity)	Utwórz tablicę o danym typie i rozmiarze, wypełniając ją podanymi treściami. Typ musi być typem tablicy. Treść tablicy musi składać się z jednego słowa (czyli nie można używać tablic long ani double, ale można używać typów referencyjnych). Zbudowana instancja jest przechowywana jako „wynik” w taki sam sposób, w jaki instrukcje wywołania metody przechowują swoje wyniki, więc musi zostać przeniesiona do rejestru za pomocą bezpośrednio następnej instrukcji move-result-object (jeśli ma być użyta).
25 3rc	wypełniona nowa tablica/zakres {vCCCC .. vNNNN}, typ@BBBB	A: rozmiar tablicy i liczba argumentów (8 bitów) B: indeks typu (16 bitów) C: pierwszy rejestr argumentu (16 bitów) N = A + C - 1	Utwórz tablicę o danym typie i rozmiarze, wypełniając ją dostarczonymi treściami. W przypadku tej opcji obowiązują te same wyjaśnienia i ograniczenia, co w przypadku opcji filled-new-array opisanej powyżej.
26 31t	fill-array-data vAA, +BBBBBBBB (z danymi dodatkowymi określonymi poniżej w sekcji „Format fill-array-data-payload”)	A: odwołanie do tablicy (8 bitów) B: przesunięcie „gałęzi” ze znakiem do pseudoinstrukcji danych tabeli (32 bity)	Wypełnij podany tablicę wskazanymi danymi. Odwoływanie się musi dotyczyć tablicy prymitywów, a jej typ musi być zgodny z typem tabeli danych. Tabela danych nie może zawierać więcej elementów niż mieści się w tablicy. Oznacza to, że tablica może być większa niż tablica, a w takim przypadku ustawiane są tylko początkowe elementy tablicy, a pozostałe pozostają bez zmian.
27 11x	throw vAA	A: rejestr wyjątków (8 bitów)	Wyjątek.
28 10t	goto +AA	A: podpisany przesunięcie gałęzi (8 bitów)	Bezwarunkowe przejście do wskazanej instrukcji. Uwaga: przesunięcie gałęzi nie może być 0. (pętla może być skonstruowana zgodnie z zasadami za pomocą instrukcji goto/32 lub poprzez uwzględnienie instrukcji nop jako celu przed gałęzią).
29 20 t	goto/16 +AAAA	A: przesunięcie gałęzi ze znakiem (16 bitów)	Bezwarunkowe przejście do wskazanej instrukcji. Uwaga: przesunięcie gałęzi nie może być 0. (pętla może być skonstruowana zgodnie z zasadami za pomocą instrukcji goto/32 lub poprzez uwzględnienie instrukcji nop jako celu przed gałęzią).
2a 30t	goto/32 +AAAAAAAA	A: przesunięcie gałęzi ze znakiem (32 bity)	Bezwarunkowe przejście do wskazanej instrukcji.
2b 31t	packed-switch vAA, +BBBBBBBB (z dodatkowymi danymi określonymi poniżej w sekcji „Format packed-switch-payload”)	A: rejestr testowy B: podpisany „odgałęzienie” przesunięcie do pseudoinstrukcji danych tabeli (32 bity)	Przejść do nowej instrukcji na podstawie wartości w danym rejestrze, korzystając z tabeli przesunięć odpowiadających każdej wartości w danym zakresie całkowitym, lub przejść do następnej instrukcji, jeśli nie ma dopasowania.
2c 31t	sparse-switch vAA, +BBBBBBBB (z danymi dodatkowymi określonymi poniżej w sekcji „Format”sparse-switch-payload)	A: rejestr testowy B: przesunięcie o znaku „branch” do pseudoinstrukcji danych tabeli (32 bity)	Przejście do nowej instrukcji na podstawie wartości w danym rejestrze za pomocą uporządkowanej tabeli par wartości i przesunięcia lub przejście do następnej instrukcji, jeśli nie ma dopasowania.
2d..31 23x	cmpkind vAA, vBB, vCC 2d: cmpl-float (lt bias) 2e: cmpg-float (gt bias) 2f: cmpl-double (lt bias) 30: cmpg-double (gt bias) 31: cmp-long	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: pierwszy rejestr lub para źródeł C: drugi rejestr lub para źródeł	Wykonaj wskazane porównanie z liczbą zmiennoprzecinkową lub long, ustawiając a na 0, jeśli b == c, 1, jeśli b > c, lub -1, jeśli b < c. „Bias” podany dla operacji zmiennoprzecinkowych wskazuje, jak traktowane są porównania NaN: instrukcje „gt bias” zwracają 1 w przypadku porównań NaN, a instrukcje „lt bias” zwracają -1. Na przykład, aby sprawdzić, czy zmienna typu zmiennoprzecinkowegox < y jest równa 0, zalecamy użycie funkcjicmpg-float. Wynik -1 wskazuje, że test był prawdziwy, a inne wartości wskazują, że był on fałszywy albo z powodu prawidłowego porównania, albo dlatego, że jedna z wartości była równa NaN.
32..37 22t	if-test vA, vB, +CCCC 32: if-eq 33: if-ne 34: if-lt 35: if-ge 36: if-gt 37: if-le	A: pierwszy rejestr do przetestowania (4 bity) B: drugi rejestr do przetestowania (4 bity) C: przesunięcie gałęzi ze znakiem (16 bitów)	Odgałę do podanego miejsca docelowego, jeśli wartości 2 rejestrów są zgodne z podanymi. Uwaga: przesunięcie gałęzi nie może być 0. (Spin loop może być zbudowany zgodnie z zasadami, albo przez rozwidlenie w obrocie do tyłu goto, albo przez uwzględnienie nop jako celu przed gałęzią).
38..3d 21t	if-testz vAA, +BBBB 38: if-eqz 39: if-nez 3a: if-ltz 3b: if-gez 3c: if-gtz 3d: if-lez	A: rejestr do testowania (8 bitów) B: przesunięcie gałęzi ze znakiem (16 bitów)	Odgałęzienie do podanego miejsca docelowego, jeśli wartość danego rejestru jest porównywana z 0 zgodnie z określeniami. Uwaga: przesunięcie gałęzi nie może być 0. (Spin loop może być zbudowany zgodnie z zasadami albo przez rozwidlenie w obrocie wstecznym goto, albo przez uwzględnienie nop jako celu przed gałęzią).
3e..43 10x	(nieużywany)		(nieużywane)
44..51 23x	arrayop vAA, vBB, vCC 44: aget 45: aget-wide 46: aget-object 47: aget-boolean 48: aget-byte 49: aget-char 4a: aget-short 4b: aput 4c: aput-wide 4d: aput-object 4e: aput-boolean 4f: aput-byte 50: aput-char 51: aput-short	A: rejestr wartości lub para; może być źródłem lub celem (8 bitów) B: rejestr tablicy (8 bitów) C: rejestr indeksu (8 bitów)	Wykonywanie operacji na tablicy w wybranym indeksie danej tablicy, wczytując lub zapisując dane do rejestru wartości.
52..5f 22c	iinstanceop vA, vB, field@CCCC 52: iget 53: iget-wide 54: iget-object 55: iget-boolean 56: iget-byte 57: iget-char 58: iget-short 59: iput 5a: iput-wide 5b: iput-object 5c: iput-boolean 5d: iput-byte 5e: iput-char 5f: iput-short	A: rejestr wartości lub para; może być źródłem lub celem (4 bity) B: rejestr obiektu (4 bity) C: indeks pola odwołania instancji (16 bitów)	Wykonaj operację na polu instancji zidentyfikowanego obiektu z wykorzystaniem zidentyfikowanego pola, wczytując lub zapisując je w rejestrze wartości. Uwaga: te instrukcje są odpowiednimi kandydatami do łączenia stałego, zmieniając argument pola na bardziej bezpośredni przesunięcie.
60..6d 21c	sstaticop vAA, field@BBBB 60: sget 61: sget-wide 62: sget-object 63: sget-boolean 64: sget-byte 65: sget-char 66: sget-short 67: sput 68: sput-wide 69: sput-object 6a: sput-boolean 6b: sput-byte 6c: sput-char 6d: sput-short	A: rejestr wartości lub para; może być źródłem lub celem (8 bitów) B: indeks odwołania do pola stałego (16 bitów)	Wykonaj operację na statycznym polu wskazanego obiektu za pomocą wskazanego pola stałego, wczytując lub zapisując je w rejestrze wartości. Uwaga: te instrukcje są odpowiednimi kandydatami do łączenia stałego, zmieniając argument pola na bardziej bezpośredni przesunięcie.
6e..72 35c	invoke-kind {vC, vD, vE, vF, vG}, meth@BBBB 6e: invoke-virtual 6f: invoke-super 70: invoke-direct 71: invoke-static 72: invoke-interface	A: liczba argumentów (4 bity) B: indeks odwołania do metody (16 bitów) C..G: rejestry argumentów (po 4 bity każdy)	Wywołaj wskazaną metodę. Wynik (jeśli występuje) może być przechowywany przy użyciu odpowiedniego wariantu move-result* jako instrukcji bezpośrednio po nim. invoke-virtual służy do wywołania zwykłej wirtualnej metody, która nie jest metodą static, private ani konstruktorem. Gdy method_id odwołuje się do metody klasy innej niż interfejs, invoke-super służy do wywołania wirtualnej metody najbliższej superklasy (a nie tej o tej samej nazwie method_id w klasie wywołującej). Obowiązują te same ograniczenia metody co w przypadku metody invoke-virtual. W pliku Dex w wersji 037 lub nowszej, jeśli method_id odnosi się do metody interfejsu, invoke-super jest używane do wywołania najbardziej szczegółowej, niezastąpionej wersji tej metody zdefiniowanej w tym interfejsie. Obowiązują te same ograniczenia metody co w przypadku invoke-virtual. W plikach Dex w wersji wcześniejszej niż 037 interfejs method_id jest nielegalny i niezdefiniowany. invoke-direct służy do wywołania metody bezpośredniej, która nie jest metodą invoke-direct (czyli metodą instancji, która z natury nie może być zastąpiona, czyli metodą instancji private lub konstruktorem).static invoke-static służy do wywołania metody static (która zawsze jest uważana za metodę bezpośrednią). invoke-interface służy do wywołania metody interface, czyli na obiekcie, którego konkretna klasa nie jest znana, przy użyciu method_id, który odnosi się do interface. Uwaga: te kody operacji są odpowiednimi kandydatami do łączenia statycznie. Zmień argument metody na bardziej bezpośredni przesunięcie (lub parę takich przesunięć).
73 10x	(nieużywany)		(nieużywany)
74..78 3rc	invoke-kind/range {vCCCC .. vNNNN}, meth@BBBB 74: invoke-virtual/range 75: invoke-super/range 76: invoke-direct/range 77: invoke-static/range 78: invoke-interface/range	A: liczba argumentów (8 bitów) B: indeks odwołania do metody (16 bitów) C: rejestr pierwszego argumentu (16 bitów) N = A + C - 1	Wywołaj wskazaną metodę. Szczegółowe informacje, ostrzeżenia i sugestie znajdziesz w pierwszym invoke-kindopisie powyżej.
79..7a 10x	(nieużywany)		(nieużywany)
7b..8f 12x	unop vA, vB 7b: neg-int 7c: not-int 7d: neg-long 7e: not-long 7f: neg-float 80: neg-double 81: int-to-long 82: int-to-float 83: int-to-double 84: long-to-int 85: long-to-float 86: long-to-double 87: float-to-int 88: float-to-long 89: float-to-double 8a: double-to-int 8b: double-to-long 8c: double-to-float 8d: int-to-byte 8e: int-to-char 8f: int-to-short	A: rejestr docelowy lub para (4 bity) B: rejestr źródłowy lub para (4 bity)	Wykonaj zidentyfikowaną operację jednoargumentową na rejestrze źródłowym, przechowując wynik w rejestrze docelowym.
90..af 23x	binop vAA, vBB, vCC 90: add-int 91: sub-int 92: mul-int 93: div-int 94: rem-int 95: and-int 96: or-int 97: xor-int 98: shl-int 99: shr-int 9a: ushr-int 9b: add-long 9c: sub-long 9d: mul-long 9e: div-long 9f: rem-long a0: and-long a1: or-long a2: xor-long a3: shl-long a4: shr-long a5: ushr-long a6: add-float a7: sub-float a8: mul-float a9: div-float aa: rem-float ab: add-double ac: sub-double ad: mul-double ae: div-double af: rem-double	A: rejestr docelowy lub para (8 bitów) B: pierwszy rejestr źródłowy lub para (8 bitów) C: drugi rejestr źródłowy lub para (8 bitów)	Wykonaj zidentyfikowaną operację binarną na dwóch rejestrach źródłowych, przechowując wynik w rejestrze docelowym. Uwaga: w przeciwieństwie do innych operacji matematycznych -long (które przyjmują pary rejestrów zarówno dla pierwszego, jak i drugiego źródła), funkcje shl-long, shr-long i ushr-long przyjmują parę rejestrów dla pierwszego źródła (wartość do przesunięcia), ale tylko pojedynczy rejestr dla drugiego źródła (odległość przesunięcia).
b0..cf 12x	binop/2addr vA, vB b0: add-int/2addr b1: sub-int/2addr b2: mul-int/2addr b3: div-int/2addr b4: rem-int/2addr b5: and-int/2addr b6: or-int/2addr b7: xor-int/2addr b8: shl-int/2addr b9: shr-int/2addr ba: ushr-int/2addr bb: add-long/2addr bc: sub-long/2addr bd: mul-long/2addr be: div-long/2addr bf: rem-long/2addr c0: and-long/2addr c1: or-long/2addr c2: xor-long/2addr c3: shl-long/2addr c4: shr-long/2addr c5: ushr-long/2addr c6: add-float/2addr c7: sub-float/2addr c8: mul-float/2addr c9: div-float/2addr ca: rem-float/2addr cb: add-double/2addr cc: sub-double/2addr cd: mul-double/2addr ce: div-double/2addr cf: rem-double/2addr	A: rejestr docelowy i pierwszy rejestr źródłowy lub para rejestrów (4 bity) B: drugi rejestr źródłowy lub para rejestrów (4 bity)	Wykonaj zidentyfikowaną operację binarną na 2 rejestrach źródłowych, przechowując wynik w pierwszym rejestrze źródłowym. Uwaga: w przeciwieństwie do innych operacji matematycznych -long/2addr (które przyjmują pary rejestrów zarówno dla miejsca docelowego/pierwotnego źródła, jak i drugiego źródła), funkcje shl-long/2addr, shr-long/2addr i ushr-long/2addr przyjmują parę rejestrów dla miejsca docelowego/pierwotnego źródła (wartość do przesunięcia), ale pojedynczy rejestr dla drugiego źródła (odległość przesunięcia).
d0..d7 22s	binop/lit16 vA, vB, #+CCCC d0: add-int/lit16 d1: rsub-int (reverse subtract) d2: mul-int/lit16 d3: div-int/lit16 d4: rem-int/lit16 d5: and-int/lit16 d6: or-int/lit16 d7: xor-int/lit16	A: rejestr docelowy (4 bity) B: rejestr źródłowy (4 bity) C: stała int ze znakiem (16 bitów)	Wykonaj wskazaną operację binarną na wskazanym rejestrze (pierwszy argument) i wartości dosłownej (drugi argument), przechowując wynik w rejestrze docelowym. Uwaga: rsub-int nie ma sufiksu, ponieważ ta wersja jest głównym kodem operacyjnym w swojej rodzinie. Szczegółowe informacje o jego semantyce znajdziesz poniżej.
d8..e2 22b	binop/lit8 vAA, vBB, #+CC d8: add-int/lit8 d9: rsub-int/lit8 da: mul-int/lit8 db: div-int/lit8 dc: rem-int/lit8 dd: and-int/lit8 de: or-int/lit8 df: xor-int/lit8 e0: shl-int/lit8 e1: shr-int/lit8 e2: ushr-int/lit8	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: rejestr źródłowy (8 bitów) C: stała int ze znakiem (8 bitów)	Wykonaj wskazaną operację binarną na wskazanym rejestrze (pierwszy argument) i wartości dosłownej (drugi argument), przechowując wynik w rejestrze docelowym. Uwaga: informacje o semantyce funkcji rsub-int znajdziesz poniżej.
e3..f9 10x	(nieużywany)		(nieużywany)
fa 45 cc	invoke-polymorphic {vC, vD, vE, vF, vG}, meth@BBBB, proto@HHHH	A: liczba argumentów (4 bity) B: indeks odwołania do metody (16 bitów) C: odbiorca (4 bity) D..G: rejestry argumentów (po 4 bity) H: indeks odwołania do prototypu (16 bitów)	Wykonywanie wskazanej metody polimorficznej podpisu. Wynik (jeśli występuje) może być przechowywany przy użyciu odpowiedniego wariantu move-result* jako instrukcji bezpośrednio po nim. Odwoływanie się do metody musi dotyczyć metody polimorficznej z podpisem, takiej jak java.lang.invoke.MethodHandle.invoke lub java.lang.invoke.MethodHandle.invokeExact. Odbiorca musi być obiektem obsługującym wywoływaną metodę polimorficzną podpisu. Przywołanie prototypu opisuje typy argumentów i oczekiwany typ zwracanej wartości. Kod bajtowy invoke-polymorphic może wywoływać wyjątki podczas wykonywania. Wyjątki są opisane w dokumentacji interfejsu API dla wywoływanej metody polimorficznej z podpisem. Bezpieczeństwo: obecne w plikach Dex od wersji 038.
fb 4rcc	invoke-polymorphic/range {vCCCC .. vNNNN}, meth@BBBB, proto@HHHH	A: liczba słów argumentu (8 bitów) B: indeks odwołania do metody (16 bitów) C: odbiorca (16 bitów) H: indeks odwołania do prototypu (16 bitów) N = A + C - 1	Wywołaj wskazany identyfikator metody. Szczegółowe informacje znajdziesz w opisie invoke-polymorphic. Widoczne w plikach Dex od wersji 038.
fc 35c	invoke-custom {vC, vD, vE, vF, vG}, call_site@BBBB	A: liczba argumentów (4 bity) B: indeks odwołania do miejsca wywołania (16 bitów) C..G: rejestry argumentów (po 4 bity każdy)	Rozwiązuje i wywołuje wskazane miejsce połączenia. Wynik wywołania (jeśli występuje) może zostać zapisany z odpowiednim wariantem move-result* jako następną instrukcją. Instrukcja jest wykonywana w 2 fazach: rozdzielczość wywołania witryny i wywołanie witryny. Rozdzielczość witryny wywołania sprawdza, czy wskazana witryna wywołania ma powiązany obiekt java.lang.invoke.CallSite. W przeciwnym razie metoda bootstrap linkera dla wskazanego miejsca wywołania jest wywoływana za pomocą argumentów obecnych w pliku DEX (patrz call_site_item). Metoda bootstrap linker zwraca instancję java.lang.invoke.CallSite, która zostanie następnie powiązana z wspomnianym miejscem wywołania, jeśli nie istnieje żadne powiązanie. Inny wątek mógł już utworzyć powiązanie, a jeśli tak się stało, instrukcja będzie wykonywana z pierwszym powiązanym wystąpieniem java.lang.invoke.CallSite. Wywołanie strony wywołania jest wykonywane na obiekcie java.lang.invoke.MethodHandle w rozwiązanej instancji java.lang.invoke.CallSite. Docelowy obiekt jest wywoływany jako if executing invoke-polymorphic (described above) using the method handle and arguments to the invoke-custom instruction as the arguments to an exact method handle invocation. Wyjątki zgłaszane przez metodę łączenia bootstrapa są owijane w java.lang.BootstrapMethodError. BootstrapMethodError jest też podniesiony, jeśli: metoda łącznika bootstrap nie zwraca instancji java.lang.invoke.CallSite. zwracany obiekt java.lang.invoke.CallSite ma obiekt null jako wartość atrybutu handle. Uchwyt metody nie jest typu żądanego. W plikach Dex od wersji 038.
fd 3rc	invoke-custom/range {vCCCC .. vNNNN}, call_site@BBBB	A: liczba argumentów (8 bitów) B: indeks odwołania do miejsca wywołania (16 bitów) C: pierwszy rejestr argumentu (16-bitowy) N = A + C - 1	Rozwiązywanie i wywoływanie strony wywołania. Szczegółowe informacje znajdziesz w opisie invoke-custom. Widoczne w plikach Dex od wersji 038.
fe 21c	const-method-handle vAA, method_handle@BBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: indeks metody obsługi (16 bitów)	Przenoszenie odwołania do uchwytu metody określonego przez dany indeks do określonego rejestru. W plikach Dex od wersji 039.
ff 21c	const-method-type vAA, proto@BBBB	A: rejestr docelowy (8 bitów) B: odwołanie do prototypu metody (16 bitów)	Przenoszenie odwołania do prototypu metody określonego przez dany indeks do wskazanego rejestru. Widoczne w plikach Dex od wersji 039.

Format ładunku packed-switch-payload

Nazwa	Format	Opis
ident	ushort = 0x0100	identyfikacja pseudokodu operacji
rozmiar	ushort	liczba wpisów w tabeli
first_key	int	pierwsza (i najniższa) wartość instrukcji warunkowej switch
cele	int[]	lista size względnych celów gałęzi. Docelowe wartości są względne względem adresu kodu operacji przełącznika, a nie tej tabeli.

Uwaga: łączna liczba jednostek kodu w przypadku instancji tej tabeli to (size * 2) + 4.

format sparser-switch-payload

Nazwa	Format	Opis
ident	ushort = 0x0200	identyfikowanie pseudokodu operacji
rozmiar	ushort	liczba wpisów w tabeli.
klucze	int[]	lista wartości klucza size posortowana od najmniejszej do największej
cele	int[]	lista size względnych celów gałęzi, z których każdy odpowiada wartości klucza w tym samym indeksie. Docelowe wartości są względne względem adresu kodu operacji przełącznika, a nie tej tabeli.

Uwaga: łączna liczba jednostek kodu w przypadku instancji tej tabeli to (size * 4) + 2.

format fill-array-data-payload

Nazwa	Format	Opis
ident	ushort = 0x0300	identyfikacja pseudokodu operacji
element_width	ushort	liczba bajtów w każdym elemencie,
rozmiar	uint	Liczba elementów w tabeli
dane	ubyte[]	wartości danych,

Uwaga: łączna liczba jednostek kodu w przypadku instancji tej tabeli to (size * element_width + 1) / 2 + 4.

Szczegóły działania matematycznego

Uwaga: operacje zmiennoprzecinkowe muszą być zgodne z zasadami IEEE 754, używając zaokrąglenia do najbliższego i stopniowego przepełnienia, chyba że określono inaczej.

Kod operacji	C Semantics	Uwagi
neg-int	int32 a; int32 result = -a;	Jednobitowy kod uzupełniający.
not-int	int32 a; int32 result = ~a;	Jednobitowy uzupełniający kod binarny.
neg-long	int64 a; int64 result = -a;	Jednobitowy kod uzupełniający.
not-long	int64 a; int64 result = ~a;	Jednobitowy uzupełniający kod binarny.
neg-float	float a; float result = -a;	negacja zmiennoprzecinkowa;
neg-double	podwójna a; podwójna wynik = -a;	negacja zmiennoprzecinkowa;
int-to-long	int32 a; int64 result = (int64) a;	Podpisz rozszerzenie int32 w int64.
int-to-float	int32 a; float result = (float) a;	Przeliczenie wartości int32 na float z zaokrągleniem do najbliższej wartości. W tym przypadku niektóre wartości tracą dokładność.
int-to-double	int32 a; double result = (double) a;	Konwersja int32 na double.
long-to-int	int64 a; int32 result = (int32) a;	Skrócenie int64 do int32.
long-to-float	int64 a; float result = (float) a;	Przeliczenie wartości int64 na float z zaokrągleniem do najbliższej wartości. W tym przypadku niektóre wartości tracą dokładność.
long-to-double	int64 a; double result = (double) a;	Przeliczenie wartości int64 na double z zaokrągleniem do najbliższej wartości. W tym przypadku niektóre wartości tracą dokładność.
float-to-int	float a; int32 result = (int32) a;	Przeliczenie wartości float na int32 z zaokrągleniem do zera. NaN i -0.0 (ujemne zero) zamienione na liczbę całkowitą 0. Nieskończoności i wartości o zbyt dużej wartości, aby można je było przedstawić, są konwertowane na 0x7fffffff lub -0x80000000 w zależności od znaku.
float-to-long	float a; int64 result = (int64) a;	Przeliczenie wartości float na int64 z zaokrągleniem do zera. Obowiązują tu te same reguły dotyczące wartości nieprawidłowych co w przypadku funkcji float-to-int, z tą różnicą, że wartości spoza zakresu są konwertowane na 0x7fffffffffffffff lub -0x8000000000000000 w zależności od znaku.
float-to-double	float a; double result = (double) a;	Przeliczenie jednostki float na jednostkę double z zachowaniem dokładnej wartości.
double-to-int	podwójna a; int32 result = (int32) a;	Przeliczenie wartości double na int32 z zaokrągleniem do zera. Obowiązują tu te same zasady dotyczące przypadków specjalnych co w przypadku float-to-int.
double-to-long	double a; int64 result = (int64) a;	Przeliczenie wartości double na int64 z zaokrągleniem do zera. Obowiązują tu te same zasady dotyczące przypadków specjalnych co w przypadku float-to-long.
double-to-float	podwójna a; float wynik = (float) a;	Przeliczenie wartości double na float z zaokrągleniem do najbliższej wartości. W tym przypadku niektóre wartości tracą dokładność.
int-to-byte	int32 a; int32 result = (a << 24) >> 24;	Obcięcie wartości int32 do int8, co oznacza rozszerzenie wyniku.
int-to-char	int32 a; int32 result = a & 0xffff;	Skrócenie int32 do uint16 bez rozszerzenia znaków.
int-to-short	int32 a; int32 result = (a << 16) >> 16;	Obcięcie wartości int32 do int16, co oznacza rozszerzenie wyniku.
add-int	int32 a, b; int32 result = a + b;	Dodawanie uzupełniające do 2.
sub-int	int32 a, b; int32 result = a - b;	Odejmowanie w uzupełnieniu dwójkowym.
rsub-int	int32 a, b; int32 result = b - a;	Odwrotne odejmowanie w systemie dwójkowym.
mul-int	int32 a, b; int32 result = a * b;	Mnożenie w systemie dwójkowym.
div-int	int32 a, b; int32 result = a / b;	Dzielenie z uzupełnieniem do 2 oraz zaokrąglanie w dół (czyli obcinanie do liczby całkowitej). Jeśli b == 0, to ArithmeticException.
rem-int	int32 a, b; int32 result = a % b;	Reszta w uzupełnieniu dwójkowym po podziale. Znak wyniku jest taki sam jak w przypadku funkcji a, a dokładniej określa go wyrażenie result == a - (a / b) * b. Wyrzuca to błąd ArithmeticException, jeśli b == 0.
and-int	int32 a, b; int32 result = a & b;	Operacja bitowa I.
or-int	int32 a, b; int32 result = a | b;	Operacja bitowa LUB.
xor-int	int32 a, b; int32 result = a ^ b;	Operacja bitowa XOR.
shl-int	int32 a, b; int32 result = a << (b & 0x1f);	przesunięcie bitowe w lewo (z argumentem maskowanym);
shr-int	int32 a, b; int32 result = a >> (b & 0x1f);	Zmiana znaku przesunięcie w prawo (z argumentem maskowanym).
ushr-int	uint32 a, b; int32 result = a >> (b & 0x1f);	Bezwzględne przesunięcie bitowe w prawo (z argumentem maski).
add-long	int64 a, b; int64 result = a + b;	Dodawanie uzupełniające do 2.
sub-long	int64 a, b; int64 result = a - b;	Odejmowanie w uzupełnieniu dwójkowym.
mul-long	int64 a, b; int64 result = a * b;	Mnożenie w systemie dwójkowym.
div-long	int64 a, b; int64 result = a / b;	Dzielenie z uzupełnieniem do 2 oraz zaokrąglanie w dół (czyli obcinanie do liczby całkowitej). Jeśli b == 0, to ArithmeticException.
rem-long	int64 a, b; int64 result = a % b;	Reszta z dzielenia w uzupełnieniu do 2 bitów. Znak wyniku jest taki sam jak w przypadku funkcji a, a dokładniej określa go wyrażenie result == a - (a / b) * b. Wyrzuca to błąd ArithmeticException, jeśli b == 0.
and-long	int64 a, b; int64 result = a & b;	Operacja bitowa I.
or-long	int64 a, b; int64 result = a | b;	Operacja bitowa LUB.
xor-long	int64 a, b; int64 result = a ^ b;	Operacja bitowa XOR.
shl-long	int64 a; int32 b; int64 result = a << (b & 0x3f);	przesunięcie bitowe w lewo (z argumentem maskowanym);
shr-long	int64 a; int32 b; int64 result = a >> (b & 0x3f);	Zmiana znaku przesunięcie w prawo (z argumentem maskowanym).
ushr-long	uint64 a; int32 b; int64 result = a >> (b & 0x3f);	Bezwzględne przesunięcie bitowe w prawo (z argumentem maski).
add-float	float a, b; float result = a + b;	Dodawanie zmiennoprzecinkowe.
podgrupa	float a, b; float result = a - b;	Odejmowanie zmiennoprzecinkowe.
mul-float	float a, b; float result = a * b;	mnożenie zmiennoprzecinkowe.
div-float	float a, b; float result = a / b;	Dzielenie zmiennoprzecinkowe.
rem-float	float a, b; float wynik = a % b;	Reszta zmiennoprzecinkowa po podziale. Ta funkcja różni się od funkcji IEEE 754 i jest zdefiniowana jako result == a - roundTowardZero(a / b) * b.
add-double	double a, b; double result = a + b;	Dodawanie zmiennoprzecinkowe.
podwójny	double a, b; double result = a - b;	Odejmowanie zmiennoprzecinkowe.
mul-double	double a, b; double result = a * b;	mnożenie zmiennoprzecinkowe.
div-double	double a, b; double result = a / b;	Dzielenie zmiennoprzecinkowe.
rem-double	podwójna a, b; double result = a % b;	Reszta zmiennoprzecinkowa po podziale. Ta funkcja różni się od funkcji IEEE 754 i jest zdefiniowana jako result == a - roundTowardZero(a / b) * b.